Uitgelicht

Hersenbrekers – nieuw schrijfproject

Het afgelopen jaar ben ik begonnen met het schrijven van ollekebollekes. De laatste tijd leek het een tijdje stil op deze site, maar ondertussen schreef ik wel door. Op dit moment ben ik bezig met “Hersenbrekers“, een bundel ollekebollekes over de strijd met mijn hersenen. Stukje bij beetje wordt de bundel gevuld met plezier(dicht)ige en informatieve beschouwingen over de klachten die ik heb door niet-aangeboren hersenletsel. Het gaat onder andere over vermoeidheid, verwardheid, pijn, sociale isolatie en andere randzaken. En over zelfreflectie en re-integratie. De eerste serie gedichten zijn klaargezet, en er gaat zeker meer komen. 

Het voorwoord vind je hier en de inhoudsopgave hier. Ik wens je veel leesplezier en ik stel je reactie erg op prijs, of die nu over het gedicht of over de toelichting gaat.

Advertenties

Ontdekt

“Van jou moet ik zeker een boerka dragen, zodat niemand al die blauwe plekken kan zien!”
Zijn ogen stonden op ontploffen,zag ze. Maar niemand kon haar nu nog tegenhouden, zelfs de profeet niet.
“Heb je het zelf niet meer door? Zie je het al niet meer? Hoor je me niet meer schreeuwen als je me zo slaat? Zitten je oren vol met die poeppraatjes van al die zogenaamde vrome neven van je?”
Hij liep rood aan. De aders in zijn nek zwollen. Zijn vuisten knepen zich samen. Maar ze bleven naast zijn heupen. Het was anders. Het was anders deze keer.
Zij ademde diep. Ze keek hem recht in zijn rode ogen en trok heel langzaam de boerka omhoog over haar hoofd.
Hij stond aan de grond genageld toe te kijken en te trillen. Langzaam kwam zijn prachtige vrouw tevoorschijn. In bikini. Dat mooie slanke lijf…alle bloeduitstortingen op haar lichaam die hem toeschreeuwden. Verbijsterd liet hij zijn ogen over haar lichaam gaan.
Ze beefde, zag hij. Van de zenuwen gaf ze hem een knipoog.

Bedekte termen

Geloof maar niet dat botsend sneeuw

geen misbaar maakt en dat je de

schommelende kristallen nota bene

in half bevroren toestand niet

kunt horen vallen als een leger spelden.

Geloof maar niet dat al die vlokken

vloeien tot dezelfde kleurloosheid en dat

je al die schreeuwende uiteenvallingen

van al het wit niet kunt bemerken.

Geloof die lui maar niet die zeggen

dat de sneeuw niet jeukt als de mos

onder je blote vloeten die als staken

vanonder mantels uitsteken.