Een vlecht-ollekebolleke. Hierboven de gevlochten versie, beneden de ontvlochten versie.
Tom Dumoulin
Dat is pas balen, man!
Deelnemersonderzoek
Tom Dumoulin
Is dit jaar niet present
Volgend jaar staat hij na
Recuperatietijd
Strak in het geel in het
Eindklassement
Christopher Froome
Ook wel verfrissend, weer!
Deelnemersonderzoek
Christopher Froome
Is dit jaar niet present
Volgend jaar haalt hij na
Recuperatietijd
Geen eerste plaats in het
Eindklassement
Gaarne de spotlights aan
Jasper de Buyst voor u
Lotto Soudal, ja daar
Kent u hem van
Research voor verzen is
Kennisbevorderend
Gisteren had ik geen
Weet van die man
Daar zit een luchtje aan
Simon en Adam dus
Ik vind het stelletje
Eigenlijk raar
Zijn deze renners wel
Tweelinggebroederlijk
Of zijn ze stiekem toch
Kloon van elkaar?
(In het kader van de Tour de France de komende tijd wat ollekebollekes over wielrenners.)
Opgepast! Pieterman!
Giftige vis gespot.
Zo zegt het Vlaams Instituut
Voor de Zee.
Vinniger nog is de
Pietermanoverste.
Mijn raad zou luiden:
Naar Spanje ermee!
N.a.v. https://nos.nl/l/2291453
Het is alweer een tijdje gelden dat er werk van mij op papier is verschenen. Af en toe plaats ik iets op deze site, en verder ben ik ook wel actief op het schrijversplatform Sweek. Sweek organiseert regelmatig schrijfwedstrijden en publiceert verzamelbundels van de finalisten. Het gedicht Fundamenten haalde de finale in de categorie Poëzie en is daarom opgenomen in de bundel SweekStars 2018 .
Eerder verscheen het gedicht Störm in de bloemlezing van Dichters in de Prinsentuin 2016. Verder zijn er diverse gedichten verschenen in Krödde, Toal en Taiken en Kreuze. Voorlopig ben ik vooral nog bezig met het werken aan Hersenbrekers, waarvan er op deze site enkele gedichten zijn gepubliceerd.
Het afgelopen jaar ben ik begonnen met het schrijven van ollekebollekes. De laatste tijd leek het een tijdje stil op deze site, maar ondertussen schreef ik wel door. Op dit moment ben ik bezig met “Hersenbrekers“, een bundel ollekebollekes over de strijd met mijn hersenen. Stukje bij beetje wordt de bundel gevuld met plezier(dicht)ige en informatieve beschouwingen over de klachten die ik heb door niet-aangeboren hersenletsel. Het gaat onder andere over vermoeidheid, verwardheid, pijn, sociale isolatie en andere randzaken. En over zelfreflectie en re-integratie. De eerste serie gedichten zijn klaargezet, en er gaat zeker meer komen.
Het voorwoord vind je hier en de inhoudsopgave hier. Ik wens je veel leesplezier en ik stel je reactie erg op prijs, of die nu over het gedicht of over de toelichting gaat.
“Van jou moet ik zeker een boerka dragen, zodat niemand al die blauwe plekken kan zien!”
Zijn ogen stonden op ontploffen,zag ze. Maar niemand kon haar nu nog tegenhouden, zelfs de profeet niet.
“Heb je het zelf niet meer door? Zie je het al niet meer? Hoor je me niet meer schreeuwen als je me zo slaat? Zitten je oren vol met die poeppraatjes van al die zogenaamde vrome neven van je?”
Hij liep rood aan. De aders in zijn nek zwollen. Zijn vuisten knepen zich samen. Maar ze bleven naast zijn heupen. Het was anders. Het was anders deze keer.
Zij ademde diep. Ze keek hem recht in zijn rode ogen en trok heel langzaam de boerka omhoog over haar hoofd.
Hij stond aan de grond genageld toe te kijken en te trillen. Langzaam kwam zijn prachtige vrouw tevoorschijn. In bikini. Dat mooie slanke lijf…alle bloeduitstortingen op haar lichaam die hem toeschreeuwden. Verbijsterd liet hij zijn ogen over haar lichaam gaan.
Ze beefde, zag hij. Van de zenuwen gaf ze hem een knipoog.
